The Gold-digging Mastermind

Kabanata 19

Our misunderstandings were only short-lived.

Isang paliwanag lang niya ay rumurupok ang puso ko. Well, hindi lang naman paliwanag ang bala niya, mayroon ding ebidensyang kasama na nagpatunay na absuwelto siya sa aking galit.

Alam na alam ni Daxiel Gusatav Jr. kung paano ako kuhanin at paamuin. Everything he does is effective to sway my heart.

Dati nama’y kontrolado ko ang aking puso, pero bakit ganito ang pakiramdam ko ngayon? Parang nauupos matibay na pader na ipinundar ko upang harangan ang aking puso.

It can’t be.

I totally underestimated him. Magaling si Daxiel… magaling siya sa laro ng pag-ibig. He’s a worthy opponent to match, I should be grateful, it’s going to be more entertaining for the both of us.

Siguro’y ayos lang naman kung masaktan ako pagdating sa pera… at least, umiiyak ako nang pinapahid ko ay branded handkerchief na may kasamang lilibuhin.

Weekends are my favorite part of the week.

Mas madalas ang date namin ni Daxiel dahil wala siyang trabaho. We can go wherever we wanted. This time, I asked for a picnic date by the shore.

The last time we went to the beach was when his friend got married. Kinulit ko lang siya upang makasama ako. Kaswal pa ang lagay namin noon. He was very much annoyed with me.

Hanggang ngayon naman kasiyahan ko pa rin ang inisin siya.

Our relationship progressed already.

Dinala niya ako sa isang private resort sa Batangas sa dati naming pinuntahan na pag-aari ng pamilya ng kanyang kaibigan. Maraming tao sa resort, hindi lang kami. Andoon din ang ilang kaibigan ni Daxiel kasama ang kanilang pamilya.

It wasn’t planned.

Most of his friends were already married with kids. Hindi ko nakasalamuha iyong iba sa kasal noong nakaraan. It was a private wedding with only the immediate family and the best friend invited. Ipinakilala ako ni Daxiel sa ilang kaibigan niya.

Cameron Gabe was the groom of the wedding we attended last time. Then, there was a man named Jandro, next to him was Levi. Parehong may asawa’t anak na rin ang dalawa. Mayroon pa raw akong hindi nakikilala.

“You really looked familiar… I just couldn’t figure out where I saw you.” Jandro told me. “Right, Levi?”

“Lahat naman pamilyar sa’yo…”

I smiled and looked at Daxiel.

Matatandaan ko naman siguro ang mga ito kung nagkita na kami dati pa.

Nakapamulsa siya habang nakamasid sa kanyang mga kaibigan na may seryosong ekspresyon. Nawala naman ang atensyon ko rito nang may humawak sa suot kong palda. It was a cute little girl wanting me to carry her.

Kinuha ni Daxiel ang karga kong anak namin at kinarga ang batang babae.

“Jelly bean!” Napakamot ng ulo si Jandro. “Hindi mo pa nga kilala si Tita Olga, nagpabuhat ka naman agad.”

“Jelly bean?” I asked.

“Just my endearment for my baby girl. Her name’s Jordyn Jandrea.” Jandro explained.

“Hello…” Nginitian ko ang batang babae.

She just giggled and tried to seize my face with her little hands.

Another one pulled my skirt, it was a little boy who also wanted to be carried. Anak naman iyon ni Levi, umiyak ito nang pilit kinukuha ng ama.

Hindi lang kay Daxiel havey ang beauty ko pati sa mga bata. Sinubukan ko namang buhatin pareho ang dalawang bata para walang umiyak sa mga ito.

Nakaantabay naman sa bawat galaw ko si Daxiel. He was watching me with a subtle smile on his face as I interacted with the kids of his friends. Mas lalong nakakapagod kapag dalawang bata ang karga.

Bumitiw lang ang mga ito sa akin nang dumating ang kanilang mga ina. I was introduced to them. Agad naman nila akong na-welcome sa grupo at nagpasalamat sa haba ng pasensya ko sa dalawang bata.

Their attention was on our furbaby. They were very gentle with him. Kaya naman napanatag ako.

“It’s a wrong timing, baby…” Narinig kong bulong sa aking tainga ni Daxiel. “I thought I could have you for the weekend. Pati ang mga bata, kaagaw ko sa’yo…”

“P’wede naman tayong pumunta sa kuwarto para solohin mo ako…” I wriggled my eyebrows.

He just chuckled.

“Kids like you…” Inayos niya ang buhok na tumatahob sa aking mukha. “They never liked anyone to carry them besides their mothers. Even my friends find it hard to carry their child.”

Ngumisi naman ako. “S’yempre, ang ganda ko. Sinong makakatanggi?” I flipped my hair jokingly.

“Right. I’m lucky you’re mine…”

My cheeks instantly reddened.

“Me, too.” Matamis ko siyang nginitian. “Suwerte akong akin ka… malaki ang…”

Kiniliti niya ako upang hindi ko maituloy ang sasabihin ko. Tawa naman ako nang tawa habang pulam – pula ang kanyang mukha. Totoo naman, walang halong biro.

May fat deck na, may fat chick pa. Deck and chick. I giggled at my own thought.

Tumikhim ako at sumeryoso. “Na-meet ko na ba ang mga kaibigan mo dati? Imposible naman sigurong hindi ko sila matandaan…”

Unless…

Unless they were one of the clients who availed for me to dance. Hindi ko tinatandaan ang mga naging kliyente ko sa pagsasayaw. It was just a job I needed to get over with.

I was summoned to dance, I had to dance.

Nothing more. Nothing less. There was no need to know the client’s name or even the face.

“Probably, in one of the events… you went with my father in some events for a few hours, right? Maybe, they saw you there.” Nagkibit – balikat siya.

Tumango ako bilang pagsang-ayon.

But somehow, something was scratching my brain.

We had dinner together with his friends.

Although, they are wealthy people, they are very much chill and welcoming. Hindi nakakahiyang makipag-usap sa kanila. Panay din ang kanilang jokes, mukhang si Daxiel lang ang may seryosong aura sa magkakaibigan. I like him for that.

Kagaya ng sinabi ni Daxiel, kapit na kapit ang mga bata sa akin. For some reason, the kids liked my presence. Hindi ko rin alam kung bakit mabenta ang beauty ko sa mga bata.

Naglakad – lakad kami sa dalampasigan, hawak ni Daxiel ang leash ni Gustav the Third sa isang kamay, samantalang magkahugpo ang aming kamay. Naupo kami sa buhanginan sa tabing-dagat.

My eyes were focused on the waves hitting the shore. Hindi ko alam kung anong meron sa alon at sa dagat, pero may kakayahan silang gawing payapa ang aking kalooban.

No matter how violent the waves are, they calm my whole being.

“It’s a sign…” Daxiel whispered against my ears.

“Ha?”

“It’s a sign you’re going to be a great mother of my kids…” He winked at me.

“Eh, paano ba ‘yan, mahina ‘yong sperm mo? Pinakaba lang ako.” I stuck my tongue out at him.

Pinisil niya ang aking pisngi at sabay kaming tumawa.

“Seriously, you’re going to be a great mom, Millaray. You’ve been a good mom to our furbaby. That’s already a testimony.” Pinisil niya ang aking kamay.

“Paano na lang kapag naghiwalay tayo? Ipaglalaban ko ang karapatan ko kay Gustav the Third bilang ina niya,” natatawa kong sinabi.

As if that’s going to happen… s’yempre, hindi.

“You’ll have the furbaby. I’ll have the mom of the furbaby,” nakangisi niyang wika.

Ilang segundo namang nag-loading ang aking utak. Pabiro kong hinampas ang kanyang dibdib.

Hinalikan ko siya ng padampi sa pisngi.

It was my pleasure seeing this side of my man. Kahit sa mga kaibigan niya, hindi naman siya sumasabay sa mga biro… sa akin lang. Totoo man o hindi ang pinapakita niya, unti – unti na nitong nabubuksan ang puso kong nakasara.

I was at peace whenever I was in his arms.

Sinulit namin ang kuwentuhan at tawanan sa dalampasigan. Bahagyang malamig kaya hindi ako naengganyong maglangoy, mayroon pa namang bukas.

“Daxiel…” ungot ko.

“Hm, baby?”

“Can we stay like this?” mahina kong tanong.

Namagitan naman ang katahimikan sa aming dalawa ng ilang minuto.

“Changes are inevitable, Millaray,” seryoso niyang sagot. “But one thing I always strive, for my efforts to be consistent. There may be no constant, but I will be consistent to you.”

“Kung ganoon…” I sighed dramatically. “Magpakasal na tayo.”

Humalakhak siya.

“By now, you should know I don’t take jokes lightly. Your wish is my command. Be very careful what you wish for, Millaray.” He smirked sexily.

Tumitig ako sa kanya nang matagal.

Ano bang tingin niya? Aatrasan ko ‘yong hamon na iyon? Hindi. Pabor nga sa akin kung mauuwi agad kami sa kasalan ng walang prenuptial agreement s’yempre. That’s the direction I wanted our relationship to go.

Iyong mauuwi sa kasalan… at akin siya at ang kayamanan.

“For now, let’s take it slow…”

“Kapag sinabi mong take it slow, mas slow pa talaga sa pagong.” Daxiel laughed again. “Ano bang requirement mo sa magiging asawa mo?”

He looked at me with intensity.

“Mahal ako.”

Muntik naman akong mabulunan. I cleared my throat.

“Hindi ba lugi ang mapapangasawa mo? Mahal ka niya tapos hindi mo siya mahal…” Pinaglaruan ko ang kanyang kamay.

“Why is that? Why would you assume that I don’t love someone I’ll marry? Gusto ko ngang pakasalan. Gusto kong maging parte ng panghabang-buhay. I’m only allowing someone I love to be part of my life for a lifetime.” His tone was serious.

“Marriage is a lifetime commitment, I want to do it with someone I love.”

Parang may humaplos naman sa aking puso, at the same time, piniga ito. Alam ko sa sarili kong hindi ako ang tinutukoy niyang iyon.

“So, aanakan mo lang ako..?” Humina ang aking boses. “Sabi mo kanina, nakikita mo ako bilang nanay ng anak mo… hanggang ganoon lang ba ang magiging papel ko sa buhay mo, Daxiel?”

“I don’t know how you came up with that conclusion, Millaray. Yes, a wife and being a mother of one’s kids aren’t synonymous in some occasions, may pagkakataong may mga lalaking may asawa pero sa iba nagkaanak… but it’s not the same case with what I want.” Hinawakan niya ang aking kamay.

“I want a functional family with a loving couple and kids. Seeing you as the mother of my children is simply hinting I want you to be part of my life in this lifetime…” Ngumiti siya, iyong ngiting nadadala ang panty ko at kusang bumubuka ang aking hita.

“Hm, to make it clearer, I can see you as my future wife, Millaray…” Namumula ang mukha niyang saad. “Let’s take it slow. Magpakasal lang tayo kapag mahal mo na ako.”

Nag-iinit ang aking pisngi. Sobrang lakas ng kabog ng aking dibdib at para akong papanawan ng ulirat.

“Is this a confession?”

Hindi siya sumagot, nahiga lang siya sa buhanginan.

Matapos niya akong pakiligin, mananahimik na lang siya at hihiga sa buhangin. Kiniliti ko naman ang kanyang gilid. Wala man lang iyong epekto. Hinigit niya ako pahiga sa kanyang dibdib.

I could hear the fast beating of his heart synchronizing with mine. Nanatili kami sa ganoong posisyon.

Nag-angat naman ako ng ulo nang makarinig ng pagtikhim.

“Ma’am, Sir, paalala lang po na bawal po ang public display of affection dito sa beach, kasama po ang lewdness at sexual acts.” Nanlaki naman ang aking mata sa sinabi ng babaeng staff.

“Miss, nakita mo bang sinubo ko ang tit—“

Tinakpan ni Daxiel ang aking bibig bago ko pa masabi ng buo ang dapat kong sasabihin. Humingi ito ng paumanhin sa babae. Tawa naman siya nang tawa.

Napaka-judgemental naman ni Ate, wholesome naman ang ginagawa naming dalawa. Magkayakap lang kami. Isa pa, wala namang tao sa dalampasigan. Maigi sana kung ginawa kong lollipop ang nasa pagitan ng hita ng boyfriend ko, eh hindi naman?!

“Daxiel, wala naman tayong ginagawang masama!” reklamo ko pa.

“I know, baby. Hm, ituloy natin sa kuwarto ang paratang ni Ate?” He smirked.

“Anong akala mo sa akin, papayag ng ganoon na lang?!” My tone was offended. “Sige na nga, let’s go!”

Nauna pa akong tumayo sa kanya dahil inuna niya ang pagtawa. Pinagpagan ko ang aking suot na damit, ganoon din ang ginawa ko sa likod ni Daxiel. Kinarga naman niya ang anak namin pabalik sa cottage.

***

We had the time for ourselves that weekend. The weekend was eventful inside or outside the cottage. Madalas akong makipaglaro sa mga anak ng kaibigan ni Daxiel Gustav Jr.

Nagbabad din ako sa tubig-dagat. Madalas ay nagpahila lang ako sa boyfriend ko. He’s a great swimmer. Magaling nga siyang sumisid sa basa kong pagkababae, ganoon din sa mismong dagat.

Pinagmasdan namin ang mga lamang dagat. It was beautiful beneath the sea.

Mukhang babalik – balikan namin ang ganitong aktibidades tuwing may libreng oras si Daxiel. Palagi namang libre ang oras ko. Ang trabaho ko lang ay maging maganda at maging ulirang girlfriend ng isang business tycoon.

That’s what I wanted to do for the rest of my life.

Pero dapat i-level up, sa susunod asawa na dapat ako.

Nauna na ako sa kotse habang nasa reception area pa si Daxiel. I was playing a game on my phone when someone tapped my shoulder. It was Jandro.

“I still couldn’t figure out where I saw you… I surely did.”

Tumaas ang kilay ko. “Alam mo kung saan mo ako posibleng makita? Sa club.” Kumunot naman ang kanyang noo. “Dancer ako sa isang club dati. I hope you weren’t one of my clients, Jandro.”

Tinitigan kong mabuti ang naging reaksyon niya. He seemed confused. Mukhang hindi naman siya iyong tipo ng lalaking nagpupunta sa club. His confusion was enough evidence.

“You don’t have to think about it,” saad ko pa.

Dumating naman si Daxiel sa gawi namin. His brow rose.

“My wife wanted to give it to Olga as a thank you.” It was an eco bag with a food container inside.

Tinanggap ko iyon at nagpasalamat.

“Are you guys going?” Humarap siya kay Daxiel. Pinagbuksan naman niya ako ng pinto bago siya nakipag-usap sa kaibigan. Hindi ko naman halos narinig ang pinag-usapan nila sa labas. Their talk lasted for awhile before he went to the driver seat.

TOC